Hoe meer ‘niets’, je meer laat leven.

Het valt me op dat we altijd maar streven naar het hoogst haalbare en elkaar daar enorm in opjutten; we houden elkaar in de tang. Wat nou als we het tegenovergestelde zouden doen? Meer ‘niets’ toelaten in ons leven?

We doen er allemaal aan mee: druk doen. De één heeft nog een vollere agenda dan de ander en we zijn er (stiekem) maar wat trots op. Druk zijn geeft status, druk zijn laat zien dat je meetelt en dat je volop in het leven staat. Je hebt een baan waarin je je kunt verdrinken, een gezin waarmee je altijd entertainende dingen moet doen. Je bent actief, vol energie, want dat hoort zo. Ook al ben je doodmoe, je pept je op door even naar de sportschool te gaan. En: leg je alles wel vast op social media? Want ook anderen moeten zien dat je naast je drukke werk ook nog een heel leuk en druk sociaal leven hebt. Anders tel je niet mee; pics or it didn’t happen.

We moeten alles uit het leven halen.

Maar… haal je eigenlijk wel alles uit het leven wanneer je maar door rent van de ene afspraak naar de andere? Of loop je jezelf compleet voorbij?

Het jagen kan uiteindelijk omslaan in je opgejaagd voelen

Bezig zijn triggert het innerlijk jaagsysteem. Als dit systeem te lang ‘aan staat’ en je stresslevels hierdoor lange tijd verhoogd zijn, kan het jaagsysteem overgaan naar het angstsysteem; je wordt onrustig. Het jagen slaat om in een opgejaagd gevoel. Je gaat dingen doen vanuit gedachten als: ‘Ben ik wel goed genoeg?’ Deze gedachte zet je aan om nog harder te werken, of nog meer activiteiten te plannen. Want het gevoel van ‘niet goed genoeg zijn’, daar wil je vanaf. Of je het nu letterlijk ‘weg werkt’ of het figuurlijk wegwerkt, door jezelf af te leiden. En zo blijf je rondjes draaien in een vicieuze cirkel; jezelf voedend met uitdagingen, uitstapjes en drukte, om zo die mind maar te blijven prikkelen. Zodat je niet alleen hoeft te zijn met die vervelende gedachte.

Wat als je jezelf nu eens níet afleidt?

Er is continu een kloof van waar je bent en waar je eigenlijk wilt zijn; we noemen dat in de mindfulness de doe-modus: jezelf continue verbeteren en overtreffen, harder werken of nóg ‘leukere’ dingen doen. De kloof tussen wie je bent en het beeld van de persoon die je (denkt te) móeten zijn. Waar je nu staat en waar we naartoe wil.
Je zelfbeeld en zelfvertrouwen wordt hierdoor beschadigd. Want je neemt amper de tijd om echt aanwezig te zijn om te voelen wat je, nu, echt nodig hebt. Wat nou als je meer tijd nemen om de stilte op te zoeken, te mijmeren, je te vervelen, gewoon te hangen op de bank. Jezelf niet af te leiden met uitstapjes, sporten, Netflix, sociaal doen, enzovoort?

Gewoon niets. Wat zou er dan gebeuren?

Precies, dan komen er gevoelens naar boven die moeilijk en verwarrend zijn. Gevoelens waar je niet mee uit de voeten kunt. Al snel gaat het ego kletsen. ‘Wat zit je hier nou niets te doen, ga eens iets nuttigs doen.’ Want dat is de eerste reactie van het ego. Jou beschermen tegen gevoelens die niet prettig zijn. En… daardoor zet je jezelf weer in de actie-modus. Toch krijgt ons leven veel meer betekenis als je die behoefte aan afleiding eens laat varen. Elke ervaring wordt rijker, dieper en krijgt meer betekenis als je leert in het moment te zijn. Niet meer doen, maar meer stilstaan, echt te genieten, je zintuigen er volledig bij te gebruiken… Je wordt bewuster, krijgt als het ware meer ruimte. En je wordt daardoor minder een speelbal van je gevoel en je gedachten.

Wat ‘gewoon’ voelt, krijgt een andere dimensie

Wat gebeurt er dan? Je haalt op een andere manier alles uit het leven. Juist dan zul je voelen dat het ‘gewone’ leven je zoveel te bieden heeft. Wat ‘gewoon’ voelt, krijgt een andere dimensie. Je voelt je meer tevreden met waar je NU bent en staat. De ‘kloof’ tussen waar je nu bent en waar je wilt zijn valt weg. Want je bent al oké zoals je bent en je gaat werken aan wat je nog meer zou willen voor jezelf, zónder het huidige moment te verliezen. Het resultaat is dat je je grenzen respecteert en met meer vertrouwen en energie in het leven staat. Druk zijn is opeens niet meer belangrijk. Omdat je een nieuwe houvast hebt gekregen. Gewoon jouw ademende zelf zijn, vol levensvreugde en kracht. 

Plaats een reactie